سیستمهای G.Shdsl و G.Shdsl.bis

 همانطور که واقفید شرکتها، بانکها، ادارات و سازمانها به دلیل گسترده بودن شعبات در سطح شهر، کشور و دنیا نیاز به ارتباطات دو طرفه متقارن دارند بدین معنی که معمولا به میزان اطلاعات دریافتی، اطلاعات برای ارسال دارند و لذا سرعت دریافت و ارسال اطلاعات آنها حدودا نزدیک به هم می باشند.

بدین منظور در کنار سرویسهای نامتقارن ADSL  و نیمه متقارن VDSL ، سرویس G.Shdsl به عنوان یک سرویس کاملا متقارن طراحی شده است.

واژه G.Shdsl مخفف Global Standard High-Bit-Rate Digital Subscriber Line    بوده و هدف اصلی آن انتقال استانداردهای متقارن پرسرعت مانند سریال، E1 و Ethernet بر روی بسترهای مسی به جای فیبر نوری می باشد. این موضوع بدین معنی هست که بهترین مدیا برای انتقال ترافیکهای متقارن فوق الذکر فیبر نوری می باشد، اما در صورت فقدان شبکه فیبر نوری و وجود زوج سیم مسی تلفنی معمولی، می توان تحت شرایطی با استفاده از تکنولوژی G.Sdhsl این مهم را انجام داد. در کشورهایی مانند ایران با توجه به عدم وجود شبکه گسترده فیبر نوری در لایه دسترسی و همچنین پیچیدگی و هزینه های بالای پیاده سازی و نگهداری شبکه پسیو فیبر نوری، استفاده از سرویسهای G.Shdsl می تواند بسیار راهگشا باشد.

معمولترین کدینگ مورد استفاده در تکنولوژی G.Shdsl از نوع TC-PAM می باشد که ویرایش های اولیه این استاندارد با استفاده ار کدینگهای ۴ و ۸ بیت، امکان حصول به عرض باند ۲ مگابیت بر ثانیه بر روی یک زوج سیم مسی به طول تقریبی ۴ کیلومتر را داشته است. بدین معنی که می توانست در آن واحد با سرعت ۲ مگابیت بر ثانیه ارسال و با سرعت ۲ مگابیت بر ثانیه دریافت داده ها را انجام دهد .

یکی از نکات مهم در تکنولوژی G.Shdsl ماهیت لایه یک این تکنولوژی در مدل هفت لایه ای OSI می باشد، لذا ما می توانیم پروتکلهای لایه یک یا دو مانند E1 و Ethernet را از طریق این تکنولوژی منتقل کنیم. با توجه بدین موضوع اصولا مودمهای G.Shdsl دارای پورتهای E1، Ethernet و سریال به منظور اتصال به ترمینال مشترک یا اپراتور و همچنین پورت DSL به منظور اتصال به زوج سیم مسی می باشند.

در این تکنولوژی نیز به مانند ADSL با افزایش طول زوج سیم مسی عرض باند قابل دستیابی کاهش می یابد و اصولا حداکثر برد این مودمها حدود ۸ کیلومتر با سرعت تقریبی ۶۴  کیلوبیت بر ثانیه می باشد.

با گذشت زمان این عرض باند ۲ مگابیت برثانیه پاسخگوی نیازهای مشترکین تجاری نبوده و سازندگان تجهیزات G.Shdsl مودمهای ۲ زوج ( ۴ سیم) با قابلیت انتقال ۴ مگابیت را تولید نمودند که تا امروز هم مورد استفاده مشترکین واقع می گردند.

امروزه با توجه به  پر رنگ شدن موضوع Bandwidth Hungry یا همان گرسنگی برای عرض باند، مشترکین برای موضوعاتی مانند انتقال تصاویر با کیفیت HD، سرویسهای Web-based Core Banking، اتصال به مراکز داده و همچنین تامین اینترنت و تلفن تعداد بالایی از کارمندان خود، در خواست عرض باندهای  بسیار بالاتری دارند که خوشبختانه پیشرفت تکنولوژیهای DSP یا پردازش داده های دیجیتال به کمک این موضوع آمده و با پیاده سازی کدینگهای ۱۶، ۳۲، ۶۴ و۱۲۸ بیتTC-PAM ، استاندارد G.Shdsl.bis ( bis در زبان یونانی به معنای دوم می باشد) منتشر شد. در این استاندارد امکان دستیابی به سرعت ۵.۷ مگابیت بر ثانیه بر روی یک زوج در فاصله حدود ۲ کیلومتر محقق گردید که با استفاده از تکنیک Bonding می توان ترافیک دیتا را بروی ۴ و یا ۸ زوج سیم مسی ( ۸ یا ۱۶ سیم) منتقل نمود. بدین معنی که می توان ۵.۷ مگابیت برثانیه بر روی ۱ زوج، ۱۱.۴ مگابیت بر ثانیه بر روی دو زوج، ۲۲.۸ مگابیت بر ثانیه بر روی ۴ زوج و حتی ۴۹.۶ مگابیت بر ثانیه بر روی ۸ زوج سیم مسی منتقل نمود. البته در تکنولوژی G.SHdsl.bis نیز با افزایش طول مسیر، سرعت قابل دستیابی کاهش می یابد، اما با اضافه نمودن زوج سیم مسی می توان این مشکل را حل نمود.