اینترنت چطور کار میکند ؟ (قسمت اول)

مقدمه 

امروزه زندگی بدون اینترنت قابل تصور نیست. هر سال تعداد دستگاه های ساخته شده با قابلیت اتصال به آن بیشتر می شود و این شبکهٔ شبکه ها دور تا دور دنیا را در می نوردد و حتی به فضا هم گسترش یافته.

ولی چه چیزهایی اینترنت را تشکیل می دهند و باعث می شوند که کار کند؟ و چگونه؟

برای پاسخ به این پرسش ها، در ادامه این مقاله با دیجیاتو همراه شوید. بهتر دیدیم که سری “چگونه ها” را با پدیده ای که ما را به هم متصل می کند، آغاز کنیم. در این سری به زبان ساده چگونگی کارکرد پدیده ها و تکنولوژی ها را به شما معرفی می کنیم.

خب حالا بریم سراغ اصل مطلب ! اینترنت واقعا چیه ؟!

اینترنت محبوب ترین شبکه کامپیوتری دنیا است که ابتدا به شکل یک پروژه تحقیقاتی آکادمیک در سال ۱۹۶۹ شروع و سپس در دهه ۱۹۹۰ میلادی به یک شبکه جهانی تبدیل شد. امروزه نیز توسط بیش از ۲ میلیارد نفر در سرتاسر دنیا استفاده می شود.

اینترنت به خاطر عدم تمرکزش مشهور است. نه کسی صاحب اینترنت است و نه کسی می تواند تعیین کند که چه کسانی به آن وصل شوند. در عوض، هزاران سازمان مختلف شبکه های خود را مدیریت کرده و درباره توافقنامه های اتصال دو طرفه، آزادانه مذاکره می کنند.

بیشتر مردم از طریق یک مرورگر وب به اینترنت وصل می شوند. در اصل، وب آنقدر محبوب شده که بسیاری مردم به اشتباه واژه های “اینترنت” و “وب” را به عنوان معادل یکدیگر به کار می برند. اما در عمل وب فقط یکی از کاربردهای فراوان اینترنت است. از جمله سایر کاربردهای اینترنت می توان به ایمیل، بیت تورنت، و اف تی پی اشاره کرد.

از سرآغاز اینترنت، یعنی ۱۹۶۹ میلادی تا کنون فاصله ای طولانی طی شده. اینترنت که روزی ۴ سیستم کامپیوتری میزبان آن بودند حالا در بستر ده ها میلیون سیستم خفته. اینکه اینترنت مالک خاصی ندارد به این معنا نیست که به طرق مختلف نگهداری و نظارت نمی شود. جامعه اینترنت سازمانی غیر انتفاعی است که به سال ۱۹۹۲ تاسیس شده تا بر سیاست گذاری ها و پروتکل های ارتباطی اینترنت نظارت کند.

امروزه اینترنت از ۳ بخش اصلی تشکیل شده:

۱. کیلومتر آخر (یا مایل آخر) اصطلاحی است که توسط شرکت های مخابراتی، شبکه های تلویزیون کابلی و صنایع اینترنتی استفاده می شود و اشاره دارد به آخرین بازو یا شاخه ای که ارتباطات را به مصرف کننده عام منتقل می کند. به زبان ساده، «کیلومتر آخر بخشی از شبکه است که خانه ها و کسب و کارهای کوچک را به اینترنت متصل می کند.» در حال حاضر، در ایران اینترنت توسط ادارات مخابرات، شرکت های تامین کننده خدمات اینترنتی (ISP ها)، و شرکت های مخابراتی به شکل اینترنت Adsl، موبایل (GPRS و EDGE و ۳G) و وایمکس ارائه می شود.

کیلومتر آخر بخشی از شبکه است که خانه ها و کسب و کارهای کوچک را به اینترنت متصل می کند.

بنابراین کیلومتر آخر برای ما شامل خطوط قدیمی تلفن و فیبرهای نوری (برای ADSL)، و دکل های مخابراتی برای اینترنت موبایل و وایمکس است. هر چند در حال حاضر اینترنت بی سیم در اقلیت استفاده قرار دارد ولی در همه دنیا، شمار کاربران اینترنت موبایل در حال رشد روز افزون است و در نتیجه ترافیک بیشتر به دکل های مخابراتی (سلولار) اضافه می شود.

۲. مراکز داده به مکان های فیزیکی بعضا بزرگی اطلاق می شود که پر از سرورهای مختلف هستند. این سرورها از داده های کاربران، برنامه های آنلاین و انواع محتواها میزبانی می کنند. برخی از مراکز داده متعلق به شرکت های بزرگ مانند گوگل و فیسبوک هستند که هر یک در طول روز چند صد میلیون کاربر دارند. سایر مراکز داده تجاری میزبان وبسایت ها و خدمات آنلاین کوچکتر هستند.

مراکز داده دارای اینترنت بسیار پر سرعت هستند که به آنها اجازه می دهد همزمان به کاربران زیادی خدمت رسانی کنند. ممکن است در هر جایی تاسیس شوند ولی معمولا به خاطر زمین و الکتریسیته ارزان تر، در مناطق برون شهری ساخته می شوند. مثلا گوگل، فیسبوک و مایکروسافت، هر ۳ در آیووا مراکز داده بزرگی دارند.

۳. ستون فقرات متشکل از شبکه های دور-بُردی است که داده ها را بین مراکز داده و مصرف کنندگان حمل می کنند. بازار ستون فقرات بسیار رقابتی است. ستون فقرات اینترنت در وهله اول از کابل های فیبرنوری تشکیل شده. مهیا کنندگانش به دفعات شبکه های خود را در نقاط تبادل اینترنت که معمولا در شهرهای بزرگ واقع شده اند، به یکدیگر وصل می کنند. حضور در نقاط تبادل اینترنت به مهیاکنندگان ستون فقرات کمک می کند تا اتصالات خود با دیگر مهیاکنندگان را بهبود بخشند.

بنیاد ملی علوم (NSF) در امریکا در سال ۱۹۸۷ اولین ستون فقرات پرسرعت را ساخت. به آن NSFNET گفته می شد و یک خط T1 بود که ۱۷۰ شبکه کوچکتر را به هم وصل می کرد و با سرعت ۱.۵۵ مگابیت بر ثانیه به انتقال داده می پرداخت. سال بعد IBM و MCI و Merit با NFS برای ساختن یک ستون فقرات همکاری کردند و یک خط T3 با سرعت ۴۵ مگابیت بر ثانیه ساختند.

اینترنت به بیان دیگر، یک معاهده بزرگ است بین شرکت ها برای رد و بدل کردن آزادانه داده ها.

ستون های فقرات در واقع متشکل از ساختارهای بزرگ با شاه سیمی از نوع فیبر نوری هستند. شاه سیم متشکل از چندین کابل فیبر نوری است که برای افزایش ظرفیت شبکه در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. امروزه شرکت های زیادی ستون فقرات مخصوص خود را اداره می کنند و تمام آنها در نقاط دسترسی مختلف در سرتاسر دنیا به یکدیگر متصل هستند. به این روش، هر کسی که در اینترنت حضور دارد، جدای از مکان و سرویس دهنده، قادر است با دیگران ارتباط برقرار کند. پس اینترنت به بیان دیگر، یک معاهده بزرگ است بین شرکت ها برای رد و بدل کردن آزادانه داده ها.

ادامه دارد…